Graffiti en Tatoeëren

Er zijn verschillende raakvlakken tussen graffiti en tatoeëren. Steven Kolsteren van het Groninger Museum vertelt hoe eens bij Seen in de Bronx op bezoek was: “En we waren ook nog een keer via Quik, bij Seen geweest, Richie Mirando. Die woonde ergens in de Italiaanse buurt in de Bronx. En daar moest je dan met de metro heen, maar op een gegeven moment was daar het eindpunt van de metro en daarna moest je maar verder zien hoe je daar kwam. Dat was gewoon door blokken en straten lopen. Nou, ik gewoon heel argeloos als Nederlander daar doorheen lopend. En toen kreeg ik later te horen dat ik wel een groot risico had gelopen, want ik had door de Italiaanse buurt moeten lopen dan was het goed geweest. Seen had een tattooshop. Op een gegeven moment kwam hij op het idee van “ik kan die graffiti ook op huid maken”. Andere dingen, een andere ontwikkeling bij jezelf in gang zetten. Dat zie je natuurlijk  veel bij de graffiti kunstenaars, dat ze een weg zoeken, heel veel mensen zijn bijvoorbeeld ontwerper geworden, grafisch ontwerper of iets in de beeldende kunstwereld. Maar Seen is tattoo artist geworden.”

“Wat schilderen betreft, dat ben ik niet regelmatig blijven doen, omdat er altijd zoveel andere dingen aan de hand zijn - ik heb in principe altijd voor mezelf gewerkt. Het heeft altijd te maken gehad met kunst - ik heb nooit arbeiderswerk gedaan. Ik heb airbrush-shops gehad en een t-shirt-winkel. Het laatste wat ik heb gehad, was een zeefdrukkerij samen met mij broers, maar daar ben ik uitge­stapt. Het was een goed bedrijf, maar niets voor mij. Een tijdje heb ik bij een tattooshop gewerkt. Het heeft dus altijd allemaal te maken met artistieke dingen, alles.” Aldus Seen in Coming From The Subway (1992)

Ook Pinox’82 maakte de overstap van graffiti naar tatoeëren: “Als jongetje van elf drukte Ton Tonkens zijn neus tegen het raam van de winkel van Tattoo Karel aan de Nieuwstad. Tatoeëren bestond nog nauwelijks, zeker niet in Groningen en de kleine Tonkens was gefascineerd door de onbekende wereld die Tattoo Karel creëerde. Met dikke zwarte lijnen en hooguit zes kleuren versierde hij menig lichaam met ankers, vrouwen, boten, karpers en bloemen. Daar had Tattoo Karel geen pottenkijkers bij nodig, vandaar dat hij dat nieuwsgierige joch keer op keer wegstuurde. Tevergeefs. Tonkens vogelde uit dat hij met een volwassene mee naar binnen mocht. Wachtte hij lang genoeg op de stoep, dan was er altijd wel een klant die hem duldde. Van het een kwam het ander. Tonkens mocht boodschappen voor Tattoo Karel halen, zijn hond uitlaten en kreeg van hem – op zijn 14de – zijn eerste tatoeage. Een hartje op zijn arm. Nu, veertig jaar later, spreekt hij over Karel als zijn grote vriend. ,,Hij is als een vader voor me geweest, hij heeft me de liefde voor het vak en het leven bijgebracht.’’ (Bron: Dagblad van het Noorden, 23 februari 2017)

Pinox: “Bij de tattooshop waar ik vroeger rondhing heb ik toen wel wat plaatjes losgepeuterd. Daar had ik een kikker vandaan en een roze panter, een krekel met een spuitbus, dat soort shit. Mijn cartoons kwamen allemaal uit de tattoo wereld en daar ben ik later ook weer in terecht gekomen. Door tattoo invloeden te verwerken kon ik me onderscheiden van anderen. Dat deed niet iedereen. Ik heb eens een kikker gemaakt en daar heb ik weken aan gewerkt. Dan had ik weer een paar busjes verf en kwam er steeds een stukje bij. Tja, de glory days. 

Graffiti en tattoeëren hebben overeenkomsten en graffiti heeft mij ook wel geholpen bij het leren tekenen. Alleen werk je in een andere volgorde. Het opbouwen van een tattoo is anders dan het opbouwen van een piece waar er als laatste de outline nog even omheen gaat en dat is bij een tattoo niet zo. Tattoeëren is echt schaken, acht stappen vooruit denken En dat is met graffiti ook, je moet heel goed weten wat je doet en in welke volgorde. Heel veel doe je op ervaring. Graffiti is natuurlijk illegaal dat geeft een andere druk. Dan is het bijvoorbeeld wel handig als je wat mensen in de beurt hebt die je op tijd een seintje geven. Op den duur begin je je materiaal beter te leren kennen. Je weet wat je ermee kunt en je ontwikkelt je creatieviteit, en de één was daar sterker in als de ander. Later heb ik het omgezet in tattooëren en toen is de graffiti voor mij afgezwakt.”

Hoe mooi is het als cirkels rond worden gemaakt; iemand die zijn kind vernoemd naar een piece die destijds indruk heeft gemaakt. Hoe de naam Mick een tijdreis maakt van piece in 1995, naar tattoo op arm van papa in 2022.  

In de woorden van Mickey: “A long time ago I went bombing with Mellie in Groningen. Probably ‘95. It is really heartwarming that this piece now is the anthem to a new world citizen, born on the 1st of June 2022. MICK !!! I feel so honored and joyous seeing my ugly piece on his birth announcement ánd his dad’s arm.”