Kraken

Het kraken was in begin erg spannend en tegen mijn opvoeding in. Maar al snel werd dat heel gewoon en was je zelfs trots en kregen we steeds meer bijval (behalve als er geweld werd gebruikt). Veel mensen zijn vergeten dat we in Groningen heel veel mooie panden hebben gered en structureel huisvesting voor jongeren, woongroepen en ambachten hebben bewerkstelligt.

‘In gelul kun je niet wonen’ zei wethouder Schaeffer in Amsterdam, die praktische mentaliteit heerste onder veel krakers en was heel inspirerend en avontuurlijk. Over het algemeen was de (binnen) stad toen veel minder af en in een 2e herstelfase na WOII. Er waren veel lege plekken, versleten huizen, leegstaande panden, veel auto’s. Nieuw waren de grote groepen jongeren die een woning zochten.

Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig waren er grof gezegd drie groepen krakers, ook in Groningen. Je had de radicalen; in Groningen hadden die de naam K.O.G, Kraak Organisatie Groningen, hun hoofdkwartier was VERA. Verder waren er de idealisten/vrije vogels; de P.K.G, Praktische Kraakgroep Groningen, zij hadden een clubhuis in de Pelsterstraat. En er waren de cultuurkrakers; dit waren o.a de krakers van het Grand Theatre en diverse oude fabrieken waar aan kunst, ambacht en recycling werd gedaan. De harde tak kreeg uiteindelijk steeds meer en (te) veel persaandacht door al het geweld; o.a de ‘overwinning’ in de Vondelstraat, een geweldadige ontruiming van Hotel Baulig in de Herestraat en later het Wolters Noordhoff complex.