Geld verdienen

Remag: “We begonnen in Winschoten met graffiti op oude panden waar we rondhingen. Dingo, Miami, Zype en Cos waren daar onder andere bij. Dat soort panden waren toen wat makkelijker toegankelijk dan vandaag de dag. Tegenwoordig is alles afgesloten met hekken en staan er camera's op. Plus iedereen heeft een mobiele telefoon en belt gelijk de politie als ze wat zien. In de jaren ’80 kon je overal gewoon naar binnen en doen wat je wilde. Die plekken waren als speeltuinen voor ons. Eén pand was de NEMA, een voormalige Groothandel in Elektrische apparaten aan De Venne. Dat was een pand dat in 1981 was uitgebrand en stond midden in het centrum van Winschoten.

“Het terrein van de Nema ligt al enkele jaren braak. Als geliefd speelobject voor de jeugd is de oude bebouwing inmiddels vervallen tot een ruïne. De bestemming van het terrein is lange tijd onbekend geweest.” (Winschoter Archief, 1984)

Doordat je die plekken als oefenterrein had kon je je skills ontwikkelen en daardoor werd je beter. En vervolgens zag je kans om geld te verdienen met je skill door opdrachten te doen. Bij Japie maakten we bijvoorbeeld een piece. Japie was een notenzaak. Of we deden een opdracht voor een snackbar, of Sportshop 74, noem maar op. We deden alles, auto's rolluiken…

Eén auto die we deden was van de fotozaak waar we onze foto's lieten ontwikkelen. Als tegenprestatie kregen we dan gratis foto's. Toen hadden we ineens heel veel foto’s tot onze beschikking en ontstond er een fotohandeltje bij. Zo hadden we een verfhandeltje en een fotohandeltje. We zaten overal in, maffiapraktijken haha. Of we zetten schuttingtaal op een rolluik zodat het interessant werd er iets kunstzinnigs overheen te laten zetten. We hebben zo’n 30 à 40 opdrachten gedaan.

Je zorgde altijd dat je erg veel kleuren nodig had als je een opdracht had. Dan kon je veel verf bestellen. Dan deed je wel één roze detail erin en had je een bijna volle roze spuitbus over. Je leerde ook hosselen. We hadden verder een dealtje met een verfwinkel; wij kregen 10% korting. Maar de opdrachtgever, de winkelier, die betaalde het volle pond. Zo pakten we 10% en daar kochten we weer spuitbussen van. Kortom, je kocht teveel spuitbussen, je verdiende er geld aan, én je kocht daar ook weer spuitbussen van. Het was één groot spuitbussen walhalla.

Je verkooppraatje werd steeds beter en je werd makkelijker in de omgang naar mensen. Dus op jonge leeftijd was je aan het socializen en aan het netwerken met winkeliers. We deden de opdrachten vaak heel vroeg in de ochtend, om vijf, zes uur. Dat was in overleg met de winkelier, zodat de rolluiken overdag omhoog konden als de winkel open was. De politie kwam er regelmatig bij, maar dat is verder altijd goed gegaan.

Ik was een jaar of vijftien, zestien en had een handel opgezet. En nu, 35 jaar later hebben we Urban Sodom georganiseerd waarbij je nog steeds die oude gasten van vroeger tegenkomt, je hebt een band voor het leven.